De eerste film van DC sinds de financieel geflopte Justice League had veel te bewijzen, maar Aquaman laat zien dat de filmreeks zeker niet gedoemd is om kopje onder te gaan. Op sommige punten is de film een beetje voorspelbaar, maar al met al voegt hij veel toe aan DC’s superheldenfilms.
De hoofdpersoon Arthur Curry (Jason Momoa), zoon van een doodgewone vuurtorenwachter en de koningin van Atlantis, is als enige in de positie om de brug te slaan tussen het land en de zee. Maar daar heeft hij niet veel tijd voor; de nieuwe koning – zijn halfbroer – staat op het punt om de bovenzeese wereld de oorlog te verklaren. Maar Arthur heeft er geen behoefte aan om de troon over te nemen. Hij is zelfs nog nooit in Atlantis geweest.
Hij heeft veel gemist, want de wereld onder het wateroppervlak is een lust voor het oog. Het mythologische beeld van de verzonken stad wordt gecombineerd met een maatschappij die technologisch ver voor lijkt te lopen op de gewone wereld, maar het toch niet kan laten om hele legers op de rug van fantastische zeewezens te zetten.
Reuzenzeepaarden als rijdier en andere twijfelachtige logica, zoals lavastromen onder water, dat is voor een superheldenfilm geen probleem. Wat minder makkelijk te vergeven is, is het feit dat de menselijke kant van de hoofdpersoon nogal ondergesneeuwd raakt. Hoewel hij een sterke ontwikkeling als Aquaman en als held doormaakt, voelt het alsof we de persoon onder het kostuum niet heel goed kennen. We weten dat hij geen koning wil zijn, maar wat wil hij eigenlijk wel?
De personages om Arthur heen zijn wel beter uitgewerkt. Wanneer de Atlantiër Mera (Amber Heard) de wereld op het land leert kennen door een hap uit een bos bloemen te nemen, is dat een stuk leuker om te zien dan Arthurs gebrek aan een reactie als hij voor het eerst in Atlantis is. Ook de motivatie van de vijandige koning Olm (Patrick Wilson) is volledig begrijpelijk: milieuvervuiling door de mens is voor een onderzeebeschaving een erg logisch probleem. De spectaculaire onderwaterwereld, de uitgewerkte personages, en de ontwikkeling van een held die nooit eerder een liveaction-film voor zichzelf had, maken de film allemaal de moeite waard om te kijken. Zelfs zonder de rest van de DC-films te hebben gezien, staat hij prima op zichzelf. Aquaman is bovendien een film waar enorm veel worldbuilding in is gestopt zonder dat het gehaast aanvoelt. Er zijn daardoor ook veel mogelijkheden voor vervolgfilms, waar ik nu al niet op kan wachten.
0 reacties