Filmrecensie door Riccardo Tosellini
The Lighthouse is een Lovecraftian horrorfilm waarbij de diepere zeelaag net zo mysterieus blijft voor de kijker als de inhoud van de koffer in Pulp Fiction. De film begint met de wisseling van vuurtorenwachters bij een post op een klein rotsig eiland in Nieuw Engeland. De nieuwe vuurtorenwachter Ephraim (Robert Pattinson) kijkt uit naar zijn frisse start en is verbaasd als hij ontdekt dat zijn college Thomas (William Dafoe) hem de toegang tot de optiek van de vuurtoren verbiedt. Overdag moet Ephraim ook alle heidense karweien doen, terwijl Thomas overdag voornamelijk slaapt en de nachten doorbrengt in de vuurtoren. De oude vuurtorenwachter is geobsedeerd door de optiek in de vuurtoren en het verlangen van zijn nieuwe collega om die te aanschouwen, wordt onbehagelijk sterker. Op een gegeven moment wordt ook het bijgeloof van Thomas realiteit voor Ephraim. Laatstgenoemde begint steeds sneller zijn nuchterheid te verliezen.
De personages bevinden zich in een tijd en locatie waar je echt voelt hoe afhankelijk ze zijn van de goede gunsten van de natuur. Op zo’n rotsig eiland kan je niet snel naar het ziekenhuis als je je been breekt of even snel boodschappen doen. Je zit helemaal afgesloten van de rest van de wereld. Je bent puur afhankelijk van je eigen behendigheid en dat is iets bijzonders om te voelen als je een moderne maatschappij gewend bent waar alles altijd klaar voor je staat.
De cinematografie van de film laat heel erg denken aan die van Sergei Eisenstein. Het sounddesign van de film is stiekem het grootste element dat je in de sfeer van de film trekt.
Hoewel het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers veel geprezen wordt, vond ik dat zelf niet het sterkste punt. Mijn mening hierover stamt onderen anderen af door het feit dat de regisseur de karakters gebaseerd heeft op de achterhaalde psychologietheorieën van Freud en Jung. Wat je van het einde zal vinden, zal vooral afhangen van wat je denkt dat de personages dan in hun ‘Pulp Fiction koffer’ zien.
Regisseur Robert Eggers kreeg enige naamsbekendheid door zijn eerste speelfilm The Witch. Zijn nieuwe film is op zich een verbetering in vergelijking tot zijn debuut. Je merkt dat hij veel onderzoek heeft gedaan naar de historische setting waar het verhaal zich afspeelt, maar qua uitvoering doet hij er weinig vernieuwends mee. Daardoor voelt de film als geheel oppervlakkig. Het is te makkelijk om een ‘diepgaande’ film te maken door wat random Freudiaanse elementen erin te gooien, in plaats van iets origineels te bedenken.
De Nederlandse ondertiteling is verder goed. Er worden in de film weleens oude Engelse woorden gebruikt en de vertaler bootst ze na met leuke Nederlandse varianten.
Als je de film niet gaat zien, kan ik je aanraden om in ieder geval de ingekorte Spongebob-versie te bekijken op YouTube.
Ratings:
Als moderne filmkijker: 7/10,
Als filmmaker: 5/10,
Als Cthulhu: 6 tentakels van de 8
0 reacties