Wie kent het niet, je gaat naar een open dag of een voorlichting van het een of ander en krijgt daar te horen dat je “echt geen nummertje bent”. Maar in een leven waarbij we geregistreerd staan bij de overheid met een burgerservicenummer, bij de universiteit met een studentnummer en in een discotheek met een telefoonnummer vind ik dat moeilijk om te geloven. Maar ik vraag me af: is het wel zo erg om een nummertje te zijn?
Velen van jullie zullen wel eens het probleem hebben gehad dat jouw naam ergens geroepen wordt, maar dat het niet aan jou gericht is. Ikzelf heb dat regelmatig, onder andere omdat mijn tante dezelfde naam draagt als ik, maar ook omdat Vera gewoon een veelvoorkomende naam is; in 2014 hadden in Nederland 11254 mensen mijn naam. Als we ervan uitgaan dat ik per dag gemiddeld 100 mensen tegen kom, betekent dat dat ik om de dag een Vera tegenkom. Heel gezellig natuurlijk, maar het brengt ook de nodige verwarring met zich mee. Met een groep willekeurige cijfers zijn er talloze unieke combinaties te maken, voldoende om nooit in verwarring te hoeven zijn. Iedereen heeft dan toch zijn eigen nummer en er zal nooit een moment zijn dat iemand op jouw getal reageert. Geen moment meer dat er naast jou ook iemand een hand opsteekt, of dat er twee mensen hetzelfde zoutvaatje willen doorgeven.
Daarnaast komen getallen over de hele wereld voor. Er is geen aparte grammatica, overal op de wereld worden cijfers op dezelfde manier gebruikt en begrepen. Met een nummer als naam hoef je nooit meer aan mensen uit te leggen hoe je het precies uit moet spreken omdat er toch echt wel één n staat maar het als twee nn-en wordt uitgesproken, of dat het met een dubbele o en een lange ij erachteraan geschreven wordt. En ja, nummers worden in andere talen anders uitgesproken, maar dat is begrijpelijk. Een universele manier van dingen uitspreken zou vrij lastig zijn om te organiseren. Je naam is je nummer, en hoe dat uitgesproken wordt hoort niet uit te maken.
Wat handig is aan het gebruik van nummers als naam is het feit dat je dan eigenlijk geen andere nummers meer nodig hebt. Weg met het studentnummer, weg met het apotheeknummertje, weg met het burgerservice-, het telefoon-, het OV-kaart- en het bankrekeningnummer. Al die dingen zijn niet meer nodig! Iedereen heeft al een eigen nummer, geen reden meer om andere nummers te gebruiken.
Zo. Dat gezegd hebbende… Overzichtelijkheid is ook niet alles he? Ik bedoel maar, met de namen die we nu hebben kan er in ieder geval nog wat gediscussieerd worden over de uitspraak en de betekenis. Ik vind het stiekem eigenlijk wel leuk om iemand met dezelfde naam tegen te komen, of grapjes te maken over het feit dat iemand net iemands naam volledig raar heeft uitgesproken. Ik hecht ook wel waarde aan mijn eigen naam en kan mezelf eigenlijk niet zo voorstellen als een viervijfzeven (bij dezen dibs ik dit nummer als het ooit zover komt). Nummers klinken ook niet zo mooi als een naam waarover nagedacht is. En waarschijnlijk zouden er nog steeds wel andere nummers moeten zijn behalve je eigen. Tja… Er is niets mis met een nummertje zijn, dat niet. Maar ik ben toch wel blij dat ik eens in de paar dagen een andere Vera kan tegenkomen en af en toe moet uitleggen dat mijn achternaam met dubbele o wordt geschreven, gevolgd door een lange ij.
0 reacties