Tijdens het kerstdiner van Prometheus werd ik benaderd door onze lieve assessor extern, Floris, die vroeg of ik een portret wilde maken van één van de bestuursleden. Dat leek me heel erg leuk! Ik heb het geluk gehad om een tekening te mogen maken van het bestuurslid naar wie ik het allerliefst langdurig liefdevol staar en wie ik toch al een groot deel van mijn tijd aandachtig bewonder. Jullie weten allemaal wie dat is. Juist, Dominique!
Onze lieve praeses had mij direct gedibst toen ik had toegezegd om het portret te maken, en wij besloten om eerst eens samen te komen voor een photoshoot. Gebaseerd op die photoshoot zou ik dan een portret tekenen. De photoshoot kostte ons minder dan 10 minuten, zo snel hadden we een foto die we allebei leuk vonden! Ik heb die toen thuis omgezet naar een portret. Hoewel ik speciaal fineliners had gekocht om daarmee bij dit portret te experimenteren, was ik eigenlijk al tevreden met mijn potlood versie en besloot ik om het toch niet te doen. Er waren drie aspecten die het zwaarst waren bij dit portret; ik ben nooit goed in tanden en monden, en het kostte me ook een miljoen pogingen tot ik eindelijk met een mond vol tanden stond. En Do’s trui heeft me bijna het leven gekost. Daarnaast werkte ik met een nieuw schetsblok, die eigenlijk meer bedoeld is voor verf en waar mijn potlood minder subtiel op was dan ik gewend ben. Toch ben ik tevreden met het resultaat, en was het heel erg leuk om dit te doen. Ik ben me er nu heel erg bewust van hoe lang en luscious Do’s wimpers zijn.
0 reacties