Ik weet de dag dat ik met school naar Brussel ging nog goed. We moesten ’s ochtends vroeg op school zijn, omdat we met de bus naar de Belgische hoofdstad zouden rijden. Iedereen was enthousiast, op zo’n manier dat alleen derdeklassers op een excursie dat kunnen zijn. Een hele dag een beetje winkelen en rondhangen onder het mom van ‘cultuur’, en dat alles tijdens school! Ik was geloof ik een van de weinigen die ook werkelijk zin had in het bekijken van de stad, maar dat drukte de pret niet. Naast Manneken Pis, het EU-parlement en wafels wist ik eigenlijk bijzonder weinig over Brussel. Zou het er net zo uit zien als Amsterdam? Dat leek me toen ontzettend logisch, omdat ze in België ook Nederlands spreken, dus dan zal alles wel hetzelfde zijn. Ik was 12, ik wist niet beter. En op zich zat ik er niet zo ontzettend ver naast. Er is echter een groot verschil tussen de twee hoofdsteden waar ik maar niet aan kan wennen.
In Nederland hebben we iets ontzettend leuks genaamd welstandscommissies. Deze commissies, ook wel schoonheidscommissies genoemd, houden toezicht op wat er zoal in de stad gebouwd wordt. Passen de gebouwen wel bij elkaar? Is er geen sprake van een stijlbreuk? Blijft de stad een logisch geheel? Dit is waarom je niet zo snel een wolkenkrabber op de Beestenmarkt in Leiden zal zien, of hypermoderne panden in de Haarlemmerstraat. Die plannen zijn er vast wel ooit geweest, maar er zijn dus commissies die daar een stokje voor steken.
België heeft dit niet.
Ik kwam redelijk verward thuis na deze excursie. Brussel had net als Amsterdam vele mooie oude panden, maar daar stonden dan ineens de meest afzichtelijke jaren ’70 woontorens tussen. Een pand met een prachtige trapgevel, een letterlijk betonnen blok, en opnieuw een pand met gevel. In grote delen van de stad was de cohesie ver te zoeken, en ik ben zelden zo verward geweest als na mijn schoolbezoek aan Brussel. Er klopte gewoon iets niet aan die stad, en ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat niks die verwarring zou kunnen weghalen.
Je vraagt je ondertussen vast af waarom ik je dit allemaal vertel. Ik wil allereerst even duidelijk maken dat ik niks tegen Brussel heb, ik snap de stad alleen niet. Het ligt niet aan Brussel, het ligt aan mij. Ik heb ook niet zo veel met Amsterdam, dus in dat opzicht hebben de twee veel met elkaar gemeen. Maar mocht je nou toch denken dat het allemaal wel meevalt: een vriendin vertelde me laatst over de mooiste pagina op Facebook aller tijden. Het heet Ugly Belgian Houses, en het is precies wat je denkt dat het is. Of deze huizen bestaan omdat er in België geen schoonheidscommissies zijn, of omdat de Belgen het aanzien van hun huizen misschien niet zo belangrijk vinden, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat deze pagina prachtig is, en dat je als je eenmaal begint te kijken niet meer kan stoppen.
0 reacties