Ik loop naar een heel klein theatertje met om de hoek de Dam. In Amsterdam, achter een pittoreske muur, verschuilt zich het Torpedo Theater. Dertig mensen passen er maximaal en de klapstoelen zitten niet altijd even comfortabel. Het is de setting van de Podcastclub over The Deca Tapes.
De Podcastclub is een boekenclub, maar dan voor podcasts. Iedere maand komen liefhebbers bijeen in het kleine theatertje. Elke keer behandelen ze een andere podcast. Er wordt gesproken met de maker van deze podcast over het maakproces. Zo kom je in ruim een uur alles te weten over het bloed, het zweet en de tranen die het de maker heeft gekost om zijn product te maken. Waar is de maker tegenaan gelopen en hoe produceer je met een klein budget iets heel moois?
| Deze keer stond in het teken van The Deca Tapes. The Deca Tapes is een sciencefiction podcast in het Engels, maar geschreven door een Nederlander: Lex Noteboom. In het verhaal volg je tien mensen die ieder een andere functie vervullen. Zo heb je de communicator, de cook en de entertainer. De podcast bestaat uit acht afleveringen. In iedere aflevering staat een andere functie centraal. |
Tijdens de Podcastclub werd onder andere de vraag gesteld hoe Lex Noteboom aan de verschillende stemmen kwam. Elke functie is een ander mens en dus een andere stem. Hij heeft gebruikgemaakt van native speakers. Blijkbaar zijn er vele fora waar stemacteurs zichzelf op profileren en naar werk zoeken. Hierdoor kon Noteboom ze opsporen. Daarnaast heeft hij heel Twitter op z’n kop gezet om nog meer acteurs te vinden. Deze acteurs hebben niet allemaal in zijn eigen woonkamer hun deel opgenomen. Een deel van het stemwerk is in Amerika opgenomen. Hierdoor werd het monteren ook lastiger. Noteboom moest rekening houden met heel veel verschillende achtergrondgeluiden. Door deze weg te filteren, krijg je een heel indringend stemgeluid in je oor.
Hele kleine audiodingetjes blijken in de podcast verscholen te zitten. Zo heeft bijna ieder personage zijn eigen soundtrack. De farmer heeft bijvoorbeeld fluitende vogeltjes en waaiend gras in zijn eigen compositie zitten. Verder zit er in alle afleveringen een ruisje onder de stemmen, waardoor het een analoge indruk geeft. Dat is een mooie tegenstelling met het futuristische van het verhaal.
De Podcastclub geeft daarmee een inkijkje in de keuken van de maker. Je komt tot de ontdekking dat er veel meer liefde en tijd in een podcast zit dan je zou denken. Daarnaast krijg je ook het gezicht achter de podcast te zien en dat is voor velen een ware openbaring!
Wil jij ook The Deca Tapes luisteren? Hier vind je alvast de trailer!
0 reacties