Het portretteren van Prometheaanse bestuursleden is een nobele en eervolle taak en toen ik ervoor werd gevraagd hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Mij werd tot mijn grote vreugd bestuurslid Lisette aangewezen, en aangezien ik liever van een levend model werk dan van foto’s, nodigde ik haar uit om een halfuurtje à drie kwartier bij mij thuis stil te komen zitten. Gelukkig vond ze het niet erg om een tijdje intens aangestaard te worden en bewoog ze zeer weinig, wat het tekenen een stuk makkelijker maakte.
Wat tekenmateriaal betrof, hoefde ik niet lang na te denken: met pastelkrijt kan ik lekker snel en losjes op groot formaat werken, ik had er recent bij een tekencursus al wat mee kunnen oefenen en het levert een kleurrijk resultaat op, wat me voor Lisette wel passend leek. Verder moet ik zeggen dat ik weinig heb nagedacht over technieken of kleurgebruik. Zoals wel vaker wanneer ik teken, deed ik gewoon wat me op het moment het beste leek. De achtergrond had ik in eerste instantie leeg gelaten, maar dat bleek toch wat kaaltjes, dus heb ik een boekenkast toegevoegd, want welke achtergrond is nou Prometheaanser dan dat?
0 reacties